Hoe mensen uit andere culturen omgaan met verdriet

Het is algemeen aanvaard dat het verdriet dat je voelt na het verlies van een dierbare uniek is voor jou. Dit maakt het moeilijk voor de mensen om je heen om je te adviseren over hoe je met je verdriet om kunt gaan.

Ons gebrek aan begrip heeft ertoe geleid dat driekwart van de nabestaanden beweerde dat ze niet de steun kregen die ze nodig hadden.

Dit kan schadelijke gevolgen hebben lang nadat de begrafenis heeft plaatsgevonden plaats. Onopgeloste rouw kan leiden tot depressie en andere psychische problemen op latere leeftijd. En sommige onderzoekers hebben zelfs een verband gesuggereerd tussen deze onopgeloste problemen en obesitas en diabetes.

Misschien is een deel van ons probleem in Nederland dat we verdriet soms zien als iets waar we van moeten herstellen. Misschien kunnen we door naar andere culturen te kijken, leren leven met ons verdriet en daardoor gezonder worden.

Jezelf de tijd geven om je geliefde te gedenken

In Nederland doen we dat niet geen afgesproken rouwperiode hebben nadat we iemand die dicht bij ons staat verliezen. In plaats daarvan zijn rouwperioden typisch een traditie die wordt doorgegeven in religieuze gemeenschappen.

Oost-orthodoxe christelijke begrafenissen, bijvoorbeeld, omvatten de verwachting dat geliefden tot 40 dagen na de begrafenis worden gerouwd. Deze tijd om rouwende vrienden en familieleden te helpen, wordt gedeeld door andere groepen van verschillende religies. Gemeenschappen uit veel oorsterse landen hanteren ook een rouwperiode van 40 dagen.

In sommige oosterse gemeenschappen kan deze periode zelfs worden verlengd tot vier maanden en tien dagen voor weduwnaars. Maar zelfs deze lange periode valt in het niet bij de rouwperiode na het overlijden van een ouder bij joodse begrafenissen, die een heel jaar kan duren.

Naast de eerste rouwperiode zijn er vaak andere herdenkingsdagen waargenomen door sommige culturen. In het jodendom bijvoorbeeld zijn de sterfdag en de laatste dag van de religieuze feestdag Yom Kappur gereserveerd als dagen om dierbaren te gedenken.

Door tijd te maken om te rouwen om een verlies, of het nu voor één is langere tijd of elk jaar, kan het versterken dat het normaal is om te rouwen om degenen die we hebben verloren.

Dit kan je helpen je aan te passen aan je verlies en elke druk wegnemen die je voelt om snel te herstellen en terug te keren naar je normale leven. Het kan je ook aanmoedigen om over je ervaring en je verlies te praten.

Communiceren hoe je je voelt

Met de opkomst van sociale media en andere communicatiemiddelen kunnen we nu tragische nieuws aan honderden van onze vrienden, familieleden en kennissen sneller en gemakkelijker dan ooit tevoren. Desondanks is het niet altijd de juiste manier om iedereen te vertellen over je verlies of dat je nog steeds rouwt.

Gebrek aan communicatie hier kan echt schadelijk zijn, vooral als je bedenkt dat een kwart van de mensen in de UK voelt zich ongemakkelijk om over de dood te praten met hun naaste familie en vrienden. Dit gebrek aan dialoog kan bijdragen aan het gevoel van isolement van een patiënt en kan worden opgevat als een teken dat ze niet langer hoeven te rouwen.

Na een moslimbegrafenis is het niet ongebruikelijk dat rouwenden nabestaanden kort na hun begrafenis vragen naar de details van iemands dood. Deze dialoog is meer dan nieuwsgierigheid, maar kan therapeutisch zijn.

Het kan moeilijk zijn om openlijk te praten over de laatste dagen van je geliefde of hoe deze zijn verstreken. Maar sommigen hebben ontdekt dat praten over hun verlies hen heeft geholpen te accepteren wat er is gebeurd en hen heeft getroost.

Een andere traditie die door veel culturen wordt gedeeld, is het dragen van kleding die laat zien dat ze rouwen. Het is bijvoorbeeld bekend dat weduwe-oosters-orthodoxe christenen zwarte rouwkleding dragen gedurende hun rouwperiode van 40 dagen. Door hun verdriet op deze manier te tonen, kunnen anderen op hun emoties anticiperen.

Hoewel het visueel communiceren van je verdriet misschien niet praktisch is in ons moderne dagelijkse leven, is het in staat zijn om je gevoelens overal openlijk te communiceren je herstel kan heilzaam zijn.

Bovendien kan het communiceren van je emotionele toestand, of het nu schriftelijk, gesproken of op een andere manier is, een positieve uitlaatklep zijn voor de soms overweldigende emoties die je krijgt bij verdriet.

Je emoties ventileren

In Nederland laten we ons zelden overweldigen door emoties, vooral in het openbaar, vooral met verdriet. Dit is echter niet het geval in andere delen van de wereld.

Het is in het jodendom niet ongebruikelijk dat rouwenden die een begrafenis bijwonen, stukken van hun kleding eraf scheuren als een fysieke uitlaatklep voor hun verdriet.

Dit soort reacties lijkt misschien ongebruikelijk, maar het bieden van een fysieke en gecontroleerde uitlaatklep voor je emoties kan je helpen ze te verwerken terwijl je met verdriet omgaat.

Misschien ook interessant voor jou: lees over uitvaartverzekeringen voor kinderen.

Andere gewelddadige reacties op verdriet bestaan in delen van Zuid-Amerika en Afrika. Het is bijvoorbeeld gebruikelijk dat rouwenden in sommige gemeenschappen ongecontroleerd jammeren na het verlies van een geliefde. In Egypte wordt het bijvoorbeeld als ongebruikelijk gezien als sommige rouwenden niet volledig overweldigd worden door hun wanhoop.

Deze reacties lijken misschien vreemd aan ons typisch gereserveerde gedrag in Nederland. Maar door onszelf toe te staan de gecompliceerde cocktail van emoties die verdriet veroorzaakt uit te drukken, zorgen we ervoor dat deze emoties worden geuit en niet onderdrukt.

Lessen die we kunnen leren

Sommige mensen behandelen het verdriet dat wordt door andefren geleden alsof het een ziekte is waarvan ze snel kunnen genezen door zo snel mogelijk terug te keren naar ons dagelijks leven. De waarheid is echter dat er geen race is om terug te keren naar je gebruikelijke zelf, er zijn geen snelle oplossingen of remedies. Hoewel sommige gebruiken van andere culturen misschien niet passen in uw moderne dagelijkse leven, zijn er enkele lessen die u kunnen helpen in deze moeilijke tijd.

Je moet jezelf voldoende tijd geven om te rouwen en besef dat verdriet niet van korte duur is. In feite is het iets dat je je hele leven bij kan blijven, waardoor je tijd moet vrijmaken om de overledene te gedenken en te rouwen.

Niet bang of beschaamd zijn om te praten over hoe je je voelt of dat je iemand dicht bij je hebt verloren is belangrijk. Of het nu is door regelmatig en vrijuit te praten over degene die je hebt verloren of door een waardige herinnering aan de mensen om je heen dat je nog steeds in het reine komt met je verlies.

Jezelf toestaan je emoties op een fysieke manier te uiten en gecontroleerde manier kan je ook helpen om op een gezonde manier met je verdriet om te gaan.